In mijn praktijkruimte staan pakjes drinken bovenin een kast, waar veel kinderen niet bij kunnen. Het is altijd interessant om te zien wat er gebeurt:
- zegt het kind alleen: ‘Ik kan er niet bij’;
- vraagt het kind om hulp omdat hij er niet bij kan;
- pakt het kind een krukje, gaat het daarop staan en pakt het zelf drinken;
- of geeft het kind het pakje drinken op?
Vaak zeggen kinderen: ‘Ik kan er niet bij’ en kijken ze mij vragend aan. Kinderen zijn gewend dat volwassenen het voor ze oplossen en hen vertellen wat ze moeten doen.
Jouw kind aangepast of een zelfstandig persoon?
Stel je eens voor dat jou steeds wordt verteld wat je moet doen en hoe je dit moet aanpakken. Bijvoorbeeld als jij de auto bestuurt en je bijrijder vertelt hoe je moet rijden. Wat gebeurt er dan? Je hoeft niet meer zelf na te denken, waardoor je soms niet eens weet waar je gereden hebt.
Hoe benader jij je kind? Vertel je hem dat hij zijn jas moet ophangen aan de kapstok, zijn zwemtas niet moet vergeten, de deur dicht moet doen, ‘dankjewel’ moet zeggen?
Wat het jullie oplevert
Hoe zou het zijn als jij je kind ruimte geeft voor zijn eigen ideeën en oplossingen?
- Je kind ervaart jouw vertrouwen in hem en voelt zich gezien en erkend.
- Je kind ontwikkelt zelfvertrouwen, doordat jij in hem gelooft en hij het op zijn manier mag doen.
- Je kind leert zelf na te denken over oplossingen en komt met creatieve en simpele ideeën.
- Je kind ontwikkelt zijn persoonlijkheid, hij ontdekt wie hij is en waar zijn sterke en zwakke kanten liggen.
- Het verantwoordelijkheidsgevoel van je kind groeit, je kind leert welke reacties er op zijn acties volgen (oorzaak-gevolg)
Kortom, je kind groeit in zelfvertrouwen en jij houdt steeds meer tijd over voor positieve aandacht vanwege de toenemende zelfstandigheid van je kind.
Openstaan voor de oplossingen van je kind
Als ouder ben jij eindverantwoordelijk en bepaal jij wat goed is voor jouw kind. Daarbinnen kun je je kind ruimte geven om zichzelf te ontwikkelen. Hieronder vind je zes tips om je kind te helpen om zelf tot oplossingen te komen:
- Herhaal wat je kind zegt en laat het daarna even stil vallen. Een voorbeeld: jouw kind zegt: ‘Ik weet niet waar dat ligt’, jij herhaalt: ‘Je weet niet waar dat ligt’. Door niet meteen inhoudelijk te reageren (maar wel erkenning te geven), stimuleer je je kind om zelf tot een oplossing te komen.
- Stel oplossingsgerichte vragen, zoals: ‘Wat kun je de volgende keer anders doen?’, ‘Wanneer is het al eens gelukt om dit te doen?’, ‘Wie of wat kan jou hierbij helpen?’ en ‘Hoe zou het dan gaan?’. Bekijk meer vragen in de poster oplossingsgerichte vragen.
- Grijp eens een keer niet in en kijk hoe jouw kind de situatie oplost. Spelregel hierbij is: zolang dit geen gevaar oplevert voor je kind of zijn omgeving.
- Vraag je kind of je hem mag helpen: help je kind niet zonder dat hij heeft aangegeven dat hij dat wil, anders ontneem je hem zijn zelfstandigheid en houd je hem ‘klein’, waardoor hij faalangst kan ontwikkelen. Vraag bijvoorbeeld: ‘Mag ik je een tip geven?’ en wacht tot je kind aangeeft dat je hem mag helpen.
- Vermijd waarom-vragen: vragen met ‘waarom’ zijn lastig te beantwoorden voor kinderen (en volwassenen), omdat een waarom-vraag ze het gevoel geeft dat ze zichzelf moeten verdedigen.
- Stel eens een keer alleen maar vragen: tijdens een gesprek met je kind probeer je alleen maar vragen te stellen. Hierdoor stel je je helemaal open voor de belevingswereld van je kind en oefen je om geen oordeel te geven vanuit je eigen mening.
Lees meer
Mijn kind zelfstandiger en meer zelfvertrouwen
Gun jij jouw kind ook wat meer zelfstandigheid? Dat het zelf gaat nadenken en initiatief neemt? Dan is een training zelfvertrouwen kind 4-7 jaar of training zelfvertrouwen kind 8-12 jaar iets voor jouw kind.
Download gratis de tips
Je kind zelf tot oplossingen laten komen
